ShantiMayi
Vanaf onze eerste ontmoeting in 1994 herinner ik me de lichtheid, vreugde en vooral de liefde en stralendheid die ShantiMayi over ons uitgoot.
Ik ontving haar presentie en liefde en het nam me mee vanaf onze eerste ontmoeting.
Ik was niet op zoek naar een meester en was tevreden met het leven.
Mijn vorige meester was een paar jaar daarvoor overleden maar was nog zo levend in mijn hart.
En toch maakte deze ontmoeting mij weer bewust van een hogere potentie en van wat schaduwen en knopen in mijn hart. Het waren voornamelijk kiemen van zelfzuchtigheid en arrogantie, die het zicht op mijn essentie beperkten en bedekten.
Ik moest leren wat oprechtheid was. Wat het was om compleet eerlijk en nederig te zijn.
Ik wist niet wat onvoorwaardelijke liefde was…
Ondanks satori’s (verlichtingservaringen) en inzichten, was ik niet vrij en zonder angst.
Intuïtief wist ik dat door bij ShantiMayi te zijn deze schaduwen konden oplossen.
Als een magneet werd ik naar haar toe getrokken en als een jonge vader deed ik alles om zoveel mogelijk in haar aanwezigheid te zijn.
Samen met Tara en de kinderen reisden we naar India, Frankrijk, Denemarken en andere plekken, zo vaak we konden, om met ShantiMayi te zijn.
Ik heb bij haar ook de diamant van de Gayatri Mantra in mijn hart gesloten.
Tot de dag van vandaag dient deze mantra mij en anderen zo goed.
Het is opgenomen in mijn hartslag en bloedstroom.
Ik had geen psychologische behoefte om met ShantiMayi te zijn.
Er was niet veel verlangen naar persoonlijke aandacht en privégesprekken.
Er was iets veel diepers aan het broeden…
Receptiviteit
De voornaamste Sadhana (beoefening) was simpelweg het absorberen van de Presentie geweest.
Luisteren met het hart naar het hart van de meester. Waar vandaan spreekt zij?
Deze mysterieuze plek betreden.
Het hart laten smelten en opgaan in de ruimte, in Eenheid.
Niets willen, in liefde rusten als liefde. En liefde zelf onthulde alles.
Alle angsten en verborgen pijnen werden blootgelegd en verbrand te midden van het alledaagse gezinsleven.
Omdat ik de meeste tijd praktisch gezien niet in staat was om in de fysieke presentie van ShantiMayi te zijn,
werd dit hele proces van ontmoeten en smelten in het hart van de meester een intern proces.
Zelfs afstand en tijd waren geen belemmering meer.
Ik kon éénworden met de essentie van ShantiMayi vanuit elke plaats omdat haar presentie en liefde zo levendig in mijn hart leefden.
Dieper en dieper groeide de realisatie dat de essentie van ShantiMayi en mij dezelfde zijn, één zijn, en elke schijnbare afstand bestond alleen in de uiterlijke vorm.
We hadden nauwelijks afspraken of persoonlijk contact.
Ik had amper vragen aan haar en vroeg zelden begeleiding in praktische zin, maar alles werd ontvangen.
Receptief zijn was en is van zo’n dierbare kwaliteit.
Onze taal werd gesproken in onpersoonlijke stilte of in één woord, Liefde.
In deze diepe resonantie werden alle schaduwen en knopen verteerd en onwankelbaar vertrouwen groeide.
Het leven in de wereld ging door en gold nooit als een obstakel.
Het was het praktische werkveld. Het verrijkte mij. Het was altijd de echte testgrond.
Gezin en leven in de maatschappij zijn altijd in dienst van ontwaken geweest en ja, zijn natuurlijk ook een goede uitdaging geweest.
Alle aspecten
Het praktische leven toont de belichaming van de ware stand van zaken.
Spirituele beoefening zoals Dhyana (meditatie), Gayatri recitatie en Guru yoga hebben me zo goed gediend.
Elk aspect van het leven eigenlijk!
Dit is zo’n openbaring; niet alleen de toewijding aan Sacha diende en steunde me, maar alle aspecten van het leven zijn in dienst van bevrijding geweest.
Wat het ook was, aangenaam of pijnlijk, alle aspecten van het leven is Guru geweest. Eigenlijk is alles van het leven ook Sacha. (De onontkenbare waarheid.)
Dit inzicht heeft zoveel vrijheid en expansie gegeven, en het heeft me uiteindelijk ertoe gebracht om elke structuur en discipline los te laten.
Het bleek gewoonweg niet meer nodig, omdat het niet meer diende. Er was geen streven of verlangen meer, maar een diep rusten in wat is, beseffende dat alles goed is.
Geen behoefte meer aan erkenning of iets te worden. Geen noodzaak meer om iets te veranderen. Het leven werd zo spontaan en simpel, en toch dieper dan ooit tevoren.
Vipassana
In januari 2002 bezocht ik Sacha Dham weer. Er was een Vipassana intensive gaande. Ik sloot aan bij de sessies Maar de structuur van vipassana was niet langer ondersteunend voor de levende kwaliteit van gewaarzijn.
Dat wat ik ben kon niet meer gestructureerd worden.
De stilte werd niet beheerst of geconstrueerd en het kon niet door iets verstoord raken.
Gedurende de nacht ging het samenvallen met het bestaan spontaan door.
In een van die nachten, tijdens het zitten en het observeren van de adem, kon ik het verschil tussen de in- en uitademing niet meer onderscheiden, tot de adem uiteindelijk verdween.
Alleen presentie, geen denken, stille geest, lege geest.
Deze presentie verdiepte zich in complete oplossing. Angst kwam op.
De dood
De angst voor de dood kwam op en ik kende die angst zo goed.
Deze irrationele angst verscheen zo vaak wanneer ik op de drempel van God stond.
Het kwam niet van de geest, er was geen denken.
Het was een overweldigende energie. Deze angst hield de grote overgave aan het Niets tegen.
Deze angst had een enorme kracht en had me al vele malen teruggetrokken, samengetrokken.
In mij kwam een kracht en vastberadenheid op om niet langer door deze kracht gedomineerd te worden.
Ik vroeg met al mijn kracht om steun om voorbij deze angst te komen.
Sacha Baba verscheen op mijn Sankulp. (Goddelijke oproep)
Hij trok me door de angst heen en daarmee verdween het laatste gevoel van “ik”.
Liefde
Hier in Niemandsland, vanuit het ongemanifesteerde begon een licht op te komen.
Dit licht is liefde zelf in de puurste vorm. Dit licht was aan het uitdijen en overgoot me met dankbaarheid.
Sacha Baba initieerde me door een eivormige kroon op mijn hoofd te zetten.
Ik wist dat ik door dit gebaar voor altijd beschermd en geleid zou zijn door het goddelijke.
Mijn dankbaarheid uitte zich in tranen omdat de hartewens van mijn leven vervuld was.
Het ongelooflijke had plaatsgevonden.
‘De opkomende zon’
Deze verschuiving, deze intiatie in de zelfloze aard van het bestaan werd daarna niet in woorden uitgedrukt.
Ik droeg het niet mee. Het droeg mij. Wie had het kunnen doen?
Ik praatte er niet met mensen over. Het leefde mij. Het leven in de uiterlijke vorm veranderde niet veel.
Deze verschuiving in bewustzijn nam jaren in beslag om in te dalen, om belichaamd en geïntegreerd te worden.
Het lichaam werd sterk beïnvloed door deze verschuiving evenals de slaap.
De openbaring van leegte was aan het kristalliseren in alle cellen.
Nadat dit zich voltrok, hoewel het nog steeds voortduurt, maar subtieler is geworden, kwam de beleving van de ‘opkomende zon’ op.
Geleidelijk begon de zon op te komen en te schijnen vanuit de diepte van de stilte als een actieve kracht.
Creativiteit en liefde kwamen zo tot uiting.
Delen
Je kunt geweldig onderricht hebben, maar dit is wat werkelijk door het bestaan aangereikt wordt.
Dit behoort niemand toe en daarom aan eenieder.
Misschien na een jaar of vijf hoorde ik mezelf verbaal uitdrukking geven aan deze initiatie.
Ik begon ook ‘spontane effecten’ te bemerken in mensen die ik ontmoette.
Ik begon mijzelf verbaal uit te drukken aan ShantiMayi en anderen. Shantimayi had me aanvankelijk gezegd om in stilte te blijven.
Later moedigde ze mij aan om satsang te geven.
Er was er geen drijfveer om dat te doen maar ik bleef open voor de mogelijkheid.
In 2008 toen ik Sacha Dham bezocht, vroeg Shantimayi me opnieuw om satsang te geven en ik hoorde mijzelf zeggen “Ja, ik zal dienen”.
Sindsdien komen velen en velen bloeien op. Net zoals de expansie eindeloos doorgaat, komen mensen en zijn zo open om Sacha’s genade te ontvangen.
Liefde maakt zoveel mogelijk. Het leven is zo kostbaar.
Sacha is zo onbegrensd en geeft zichzelf zo genereus en onvoorwaardelijk aan iedereen.
Nu weten we dat onze harten niet hetzelfde zijn, maar één.
En wanneer we elkaar ook ontmoeten in de fysieke dimensie of elders wordt onze Eenheid verruimd.
Het is ons hart dat barst van liefde, klaar om te overstromen en in het mysterieuze onbekende te vliegen.
