Parivartan
De verschuiving van het bewustzijn
Er is een tijd aangebroken waarin de mensheid en de planeet het niet langer kunnen verdragen om in onwetendheid en lijden te blijven overleven. De energie van de huidige tijd zorgt ervoor dat het zelfbewustzijn achtergelaten wordt en een universeel bewustzijn wordt gerealiseerd. Het vast blijven zitten in de gevangenis van het denken en verleden, zal steeds pijnlijker worden omdat het contrast met het sterk aanwezige bewustzijn steeds groter wordt. Bewustzijn herkennen als je ware zelf is essentieel. Zowel de benadering van een leerling als de rol van een leraar is in de nieuwe tijd van een andere orde.
In de huidige tijd is de Guru weer mens geworden en daarmee de mensen vriend (Maitreya). Ontzag, verering en angst voor een charismatische leraar is absoluut disfunctioneel . Zolang we de meester buiten onszelf bewonderen ontkennen we het ontwaakte bewustzijn als ons Zelf. De Guru is onze vriend ,maar wel een gevaarlijke vriend. Alles is er hem of haar aan gelegen om je arrogante en bekrompen en koppige zelfbewustzijn te vernietigen en je je oorspronkelijke gezicht te tonen. Het vernietigt de leerling identiteit en andere vormen van ijdelheid en afhankelijkheid om zich in volledige waardigheid te openbaren.
De grootste angst van de oude en vermoeide mens is niet zozeer zijn lijden. Daar is hij al zolang vertrouwd mee. Wie zou hij zonder zijn? De grootste angst behelst de oplossing hiervan en het manifesteren van een ongekende liefde en expansie van het hart.
Hier zijn we niet meer iemand maar zijn we alles en niets tegelijkertijd. Hier zijn we geen doener meer noch een niet doener, maar is de fles van zelfbewustzijn gebroken en zijn we ontwaakt uit de droom. Nu zijn we verantwoordelijk en vrij en zijn we eindelijk volwassen geworden.
Het afgescheiden zelfbewustzijn ervaart de leegte aanvankelijk als de dood. Pas na het ‘sterven’ wordt deze als volledig en compleet ervaren. Angst en twijfel zijn opgelost met het oplossen van zelfbewustzijn en een liefdevolle stralendheid maakt zich meester. Dit lichtende principe blijkt de krachtige bron te zijn die onophoudelijk en onvoorwaardelijk stroomt uit de onversluierde essentie. Het zijn niet alleen de verbale instructies die tot inzicht en transformatie leiden maar juist deze stralende tegenwoordigheid die de afgescheiden identiteit doet oplossen. Het (verbale) onderricht is altijd ondergeschikt aan de presentie en spontane liefde waarmee de leegte zich heeft vervuld.
Deze vervulling is ons menselijke potentieel en onze menselijke verantwoordelijkheid. We kunnen ontwaken uit onze slaap. We kunnen onze mentale en emotionele gevangenschap verlaten en de eenheid van zijn realiseren .We kunnen opstaan uit de dood en gaan Leven. Zolang kennis en begrip over onze ware aard nog niet heeft uitgemond in totale overgave aan het Al (of God) is er natuurlijk geen sprake van Nirvana (uitdoving) en Boeddhaschap, Christus bewustzijn of Verlichting. Deze kennis is dikwijls een obstakel voor de daadwerkelijke transformatie omdat het een idee geeft van realisatie. Realisatie is geen idee, maar een spontaan geleefde waarheid. Alles is hiervan doordrongen zonder dat je het kunt toe-eigenen.
